Plett: een andere manier van vrijwilligerswerk....

Tot slot vraag ik u: Wees allen eensgezind, leef met elkaar mee, heb elkaar lief als broeders en zusters, wees barmhartig en bereid de minste te zijn. 1 Petrus 3:8

Finally, all of you, be like-minded, be sympathetic, love one another, be compassionate and humble. 1 Peter 3; 8 NIV

Hallo allemaal,

Waar het hart vol van is stroomt de mond van over is een bekend spreek woord (toch nog wel eens opgelet op school ;) ). Ik heb geen flauw idee of dit op het nieuws geweest is in NL maar er gebeurt hier heel wat in Zuid Afrika. Van George tot Port Elizabeth (zit zo'n 400 klm tussen) zijn er sinds afgelopen woensdag extreme bosbranden. Waarbij vele huizen verwoest zijn, mensen geen huis meer hebben, doden zijn gevallen, dieren verbrand zijn, grote natuurplekken verwoest zijn, mensen vermist zijn ect. Wij als Jbay zitten er tussen in en zijn God zij dank bewaard gebleven tot nu toe. (er ontstaan namelijk nog steeds nieuwe branden) Er is al maanden lang grote droogte en waar we in NL vaak mopperen op de regen (ik in ieder geval wel...) is de nood voor regen groot hier. Woensdag werd er vermeld dat ze grote storm zouden verwachten in Kaap stad. En die is gekomen in zeer ernstige mate... Grote overstromingen in de buiten gedeeltes van CT. En woensdag begonnen ook de branden op random plekken bij ons. Ik kon de brand zien vanuit mijn huis en dacht dus dat dit ook al in JBay begonnen was. Dit was gelukkig niet het geval. Ik ben nog met een vriend richting de brand gereden en het is onwerkelijk wat je dan ziet. Kilometers of vuur, extreme rookwolken en wetende dat daar boerderijen e.d. zijn... De volgende ochtend werd ik dan ook wakker met een brandlucht in mijn kamer. De storm was ook zeker in Jbay en Humansdorp te merken. ( mijn houten hok schudde er van). De hele dag kregen we berichten door van nieuwe branden en meer en meer kwam het verlangen in mijn hart om te kunnen helpen, om praktisch wat te doen en niet net een paar boodschappen te geven. Ik kan niet op een bank zitten terwijl ik weet dat er zoveel te doen is op allerlei gebied. (want intussen waren er overal verzamel punten geopend om boodschappen, kleren, schoenen ect te brengen voor de mensen zonder huis). Mijn vriendin had het zelfde verlangen en zo zat ik vrijdag na werk in de auto richting Plett. Dit is zo'n 1.5 uur bij JBay vandaan en daar zat het distributie centrum. (vanuit daar werd alles geregeld voor George tot aan PE toe) We kwamen eind middag aan en zijn gelijk begonnen met het sorteren van kleren. Je weet niet wat je ziet als je binnenkomt (het was een oude winkel), overal liggen kleren, schoenen, eten, speelgoed, dekens, kussens ect. Ik heb me gestort op de mannen kleren. Zakken vol komen binnen en uitzoeken maar. Die nacht verbleven we bij vrienden van mijn vriendin. De volgende ochtend weer op naar het distributiecentrum en sorteren maar. Het is een komen en gaan van vrijwilligers, van spullen die gebracht worden, en mensen die binnen komen voor spullen omdat hun huis is afgebrand... We zijn er tot zondag middag gebleven en toen weer terug naar JBay. Puntsgewijs wil ik nog wat dingen delen:

- Het is mooi om te zien dat wanneer er een ramp zoals dit gebeurt er iets ontstaat: het helpen van een medemens in nood. Ik heb kinderen zien helpen (twee jonge meisjes die een meisje helpen kleren uitzoeken) oudere mensen (70/80) die van ochtend tot avond door werken, allerlei culturen/religies die samenwerken, brandweermannen die overkomen van Johannesburg, mensen die spullen geven, eten koken ect. Het verbind mensen.

- Doordat wij sorteerden wisten we ook waar wat was. En als er dan slachtoffers binnen kwamen werden die aan ons gekoppeld en gingen we samen 'shoppen'. Je kon ze er zo uitpikken, ze hadden allemaal dezelfde verdwaasde blik op hun gezicht. En jong/oud, bruin/blank, rijk/arm iedereen was geraakt. Ik hielp een ouder koppel. Samen op zoek naar kleren en schoenen. Het huis was weg. En zegt zij; hij heeft kleren voor mij gepakt en niks voor zichzelf en de tranen wellen op in haar ogen. Wat doe je dan? Wat zeg je dan? Verdwaasd lopen ze door de winkel en ik help hun uitzoeken met de spullen die ze voor nu nodig hebben. We lopen samen naar de auto en praten nog wat na. Trots zegt de vrouw dat is wat in de weg staat. Trots om door puilen of kleren en schoenen te zoeken. Gedragen , niet altijd schoon of heel meer...Het maakt je nederig. En ze heeft gelijk... Ik bid voor ze en het is zo bijzonder om je zo verbonden te voelen. De dankbaarheid te zien voor het kleine wat je doet. Een luisterend oor bieden, een drukkie, bidden... What else can you do?

- Een vrouw: drie keer zijn we geëvacueerd, we werden het 'zat' en letten niet goed meer op. De vierde keer waren ze te laat en hebben nu geen huis meer.

- Andere vrouw: kon een paar dieren vrijlaten niet mijn paarden. Moest per direct weg en weet niet of ik nog een huis heb...

- Ook op medisch gebied kon ik weer van dienst zijn: een vrouw komt binnen en ik zie gelijk dat het niet goed gaat. Als er om een medic geroepen wordt en die niet in de buurt zijn spring ik in.Zij is totaal in paniek en heeft last van haar longen. Ze werkt zichzelf nog meer overstuur en maakt het daardoor nog gevaarlijker. Mijn hersens werken intussen op volle toeren, wat wel en wat niet te doen. Intussen zijn de medics erbij en met dat nog meer mensen. Weet dat dit niet goed is en twijfel om te gaan. Mijn gevoel zegt blijven. Ze doen van alles met haar maar ze wordt niet rustig. Ik stap in en maak oog contact dat is het enige wat ik doe. Kyk vir my tannie, asem in/uit, kyk vir my tannie. En langzaam word ze rustiger. Haar toestand is kritiek, is aan zuurstof, krijgt infuus, pijn op borst. Gebeurt van alles om ons heen en ik focus me alleen op haar. Hoe meer hysterie daar is hoe rustiger ik wordt. En dan is ze weg in de ambulance. Sta even twee sec, haal diep adem en ga weer verder met spijker broeken sorteren....

- Opeens roept mijn vriendin dat we moeten gaan. Er is weer een nieuwe brand ontstaan en we moeten als de malle het huis helpen evacueren waar we overnachten... De moeder en twee kinderen zijn al druk bezig als we daar aankomen. Wat neem je mee? Wat gaat er door je heen? De kinderen zijn geweldig en ik verbaas me hoe ze er mee om gaan. Het meisje wat nog twee foto lijstjes van de muur af haalt, de vissen die achterblijven... De vlammen en rook kunnen we zien. Deur op slot en in de auto en niet wetende of ze hun huis nog terug zien. (dit is gelukkig wel het geval)

- Mensen die toekijken van wat er allemaal gebeurd en als ze gevraagd worden om te helpen water dragen kijken van hoe durf je dat te vragen...

- Oudere mensen met alzheimer die vermist worden...

- Gelach om bepaalde kleding stukken, jongens die met de winkel karretjes door de winkel scheuren. Ondanks alles wordt er toch ook veel gelachen...

- zaterdagavond rond acht uur wilden we eigenlijk terug naar JBay. We konden niet slapen bij de vrienden want het was nog niet veilig genoeg, maar het was al donker en er waren heel wat branden aan de gang op de weg die wij moesten rijden. Bied een vrouw aan dat we in haar huis kunnen slapen. Komen we bij een super luxe B&B aan, prachtige kamers, lekker bed en douche. Gratis en voor niks kunnen we er allemaal gebruik van maken....Wat een cadeautje van God! 

Voor drie dagen leefden we in een compleet andere wereld, het lijkt alsof het stil staat terwijl het leven door gaat. ( berichtjes en foto's van een familie weekend komen voorbij in NL, een geliefde oom die overlijd, ect) Door alle intense verhalen van de slachtoffers, door foto's en filmpjes en berichten die je hoort ben je deel van de community. Het is voor mijn een eer geweest om de Plett community te hebben mogen dienen op deze manier. Begrijp me goed, ik schrijf deze blog niet om te pochen of wat dan ook. Ik schrijf dit omdat dit in mijn dagelijks leven gebeurd hier in JBay en het erg dichtbij gekomen is. En daarom ook de Bijbeltekst. God vraagt het immers van ons om voor elkaar te zorgen en elkaar te geven wat we nodig hebben. Juist met een natuur ramp zoals deze.

BID alsjeblieft mee. De weg die deze mensen, dorpen en steden nog te gaan hebben is lang. Dat die eenheid mag blijven, ook na een paar maanden. Dat mensen een nieuwe plek mogen vinden, dat er geld zal zijn en dat die naaste liefde zal blijven bestaan en alleen maar zal groeien. Dat de branden mogen stoppen en de regen zal komen die we zo enorm nodig hebben!

DANK voor alle mensen die wel nog hun huis hebben en veilig zijn, voor al het mooie wat gebeurt tussen mensen, hoe mensen alles op alles doen om te helpen. 

Volgende keer weer een blog over mijn geliefde jongens! :)

Liefs, Geertje

Zie website voor meer informatie. Ook als je mij financieel wilt ondersteunen.

http://www.geertjehartvoorafrika.nl/